Czym był strój ludowy w okresie swojego największego rozkwitu, w okresie od lat 70. XIX wieku do I wojny światowej? Był bez wątpienia jednym z podstawowych obok gwary, kryteriów wyróżniających grupy regionalne lub etnograficzne. Poprzez strój wyrażane było poczucie więzi grupowej i wzajemnych zależności między współmieszkańcami. Strój ludowy stanowił swoistą „legitymację społeczną” mówiącą o zamożności lub jej braku, wskazywał na ekonomiczną niezależność, określał grupy zawodowe, wiekowe oraz stan cywilny. Odgrywał niezwykle istotną rolę w różnego rodzaju obrzędach, w ramach którego zwracano uwagę na poszczególne elementy i kolory, których symbolika była jednoznacznie rozumiana przez wszystkich.
    Na obszarze naszego kraju ukształtowało się wiele odmian strojów ludowych, które ulegały różnym przeobrażeniom. Wpływ na to miały warunki geograficzne, charakter gospodarki chłopskiej (samowystarczalność, uprawa lnu i konopi, hodowla owiec oraz tkactwo domowe), a także wpływy zewnętrzne (bliskość miast i dróg handlowych oraz okoliczny rozwój przemysłu i handlu). 
    Wystawa Tajemnice wiannej skrzyni, czyli polskie stroje regionalne jest prezentacją strojów ludowych znajdujących się w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, będących plonem, zorganizowanego  w 1988 roku, Ogólnopolskiego Konkursu na Współczesny Strój Regionalny. Zaprezentowano więc w Muzeum Regionalnym w Człuchowie, ponad dwadzieścia damskich, męskich i dziecięcych kompletnych  strojów ludowych a także  ich elementów pochodzących z różnych regionów Polski.